Pałacyk Bogusławskiego
ul. Żelazna 97

Pałacyk Wojciecha Bogusławskiego, ojca sceny narodowej, stoi w narożniku ulicy Żelaznej i Żytniej. Zbudowany został ok. 1807 r. Ulokowany w głębi dziedzińca i ujęty z dwóch stron oficynami zamknięty jest od ulicy kratą ogrodzenia. Z dawnego kształtu budynku zachował się jedynie dwukolumnowy portyk w fasadzie i czterokolumnowy w elewacji ogrodowej.

Do 1944 r. pałacyk był w ręku sióstr, a ponieważ w czasie wojny stał przy murze getta, służył za schronienie dla jedenaściorga dzieci żydowskich. Tędy też przemycano dzieci żydowskie na stronę aryjską i dalej do sierocińców na prowincję. W czasie powstania 1944 r. siostry wywiezione zostały do obozu w Ravensbriick, a pałacyk spalono. Po wojnie odbudowany w formie klasycystycznej. Nadal mieści zakład wychowawczy prowadzony przez siostry franciszkanki.

W pałacyku zachowany jest salonik z kominkiem, na którym widnieje monogram króla St. A. Poniatowskiego. Są tu również pamiątki po arcybiskupie Felińskim.