Mur getta
ul. Złota 60, ul. Sienna 55
W latach okupacji niemieckiej rejon ulic: Chmielnej, Żelaznej, Siennej, Śliskiej, Grzybowskiej i Chłodnej znalazł się na terenie dzielnicy żydowskiej, odgrodzonej od reszty miasta wysokim ceglanym murem. Po wojnie, większość ocalałych murów Getta Warszawskiego rozebrano, bowiem bezpośrednio po zakończeniu wojny nie myślano o zachowaniu ich dla pamięci przyszłych pokoleń.
Pozostały jedynie dwa fragmenty muru okalającego w latach 1940-41 tzw. duże getto, stanowiące pierwotny obszar dzielnicy żydowskiej. Oba, dzięki staraniom Mieczysława Jędruszczaka, w 1989 roku zostały wpisane na listę zabytków i otoczone opieką konserwatora m. st. Warszawy. Do chwili obecnej jest on opiekunem tego miejsca.
Od strony Złotej 60, na podwórku dawnej czynszowej kamienicy, widoczny jest fragment wysokiego na blisko pięt metrów ceglanego muru oddzielającego podwórze od sąsiedniej posesji. Na nim widnieje zarys planu getta według stanu z 15 listopada 1940 r. z zaznaczeniem lokalizacji tego właśnie fragmentu muru.
Od ul. Siennej 55 podwórze i fragment muru są mniejsze. Odczyszczona i uporządkowana część muru opatrzona jest tablicą: "W okresie 15 XI 1940 r - 20 XI 1941 r. mur ten był granicą getta". Nieco niżej widoczny jest ślad ubytku dwu cegieł, co wyjaśnia niewielka metalowa tablica z 1991 r. ufundowana przez The United States Holocaust Memorial Museum w języku angielskim i polskim głosząc: "Kopię tego muru, wzniesionego przez nazistów przy tworzeniu getta w Warszawie, przewieziono wraz z dwoma cegłami do United States Holocaust Museum w Waszyngtonie, gdzie wzbogacają stałą ekspozycję tego Muzeum, sierpień 1989".
Nad tekstem umieszczone jest godło Stanów Zjednoczonych, nazwa muzeum oraz jego dewiza: "For the dead and the living we must bear witness" (Mamy dawać świadectwo dla umarłych i żywych).
ul. Złota 60, ul. Sienna 55
Pozostały jedynie dwa fragmenty muru okalającego w latach 1940-41 tzw. duże getto, stanowiące pierwotny obszar dzielnicy żydowskiej. Oba, dzięki staraniom Mieczysława Jędruszczaka, w 1989 roku zostały wpisane na listę zabytków i otoczone opieką konserwatora m. st. Warszawy. Do chwili obecnej jest on opiekunem tego miejsca.
Od strony Złotej 60, na podwórku dawnej czynszowej kamienicy, widoczny jest fragment wysokiego na blisko pięt metrów ceglanego muru oddzielającego podwórze od sąsiedniej posesji. Na nim widnieje zarys planu getta według stanu z 15 listopada 1940 r. z zaznaczeniem lokalizacji tego właśnie fragmentu muru.
Od ul. Siennej 55 podwórze i fragment muru są mniejsze. Odczyszczona i uporządkowana część muru opatrzona jest tablicą: "W okresie 15 XI 1940 r - 20 XI 1941 r. mur ten był granicą getta". Nieco niżej widoczny jest ślad ubytku dwu cegieł, co wyjaśnia niewielka metalowa tablica z 1991 r. ufundowana przez The United States Holocaust Memorial Museum w języku angielskim i polskim głosząc: "Kopię tego muru, wzniesionego przez nazistów przy tworzeniu getta w Warszawie, przewieziono wraz z dwoma cegłami do United States Holocaust Museum w Waszyngtonie, gdzie wzbogacają stałą ekspozycję tego Muzeum, sierpień 1989".
Nad tekstem umieszczone jest godło Stanów Zjednoczonych, nazwa muzeum oraz jego dewiza: "For the dead and the living we must bear witness" (Mamy dawać świadectwo dla umarłych i żywych).
