Zakład Platerniczy Norblinów
ul. Żelazna 51/53
Firmę „Norblin i Spółka” założył w 1820 r. wraz ze wspólnikiem V. Zierem – Jan Konstanty Norblin. W pracowni Norblina wyrabiano wykwintne platery, srebra i ozdoby stołowe. Po śmierci Jana Konstantego (1828 r.) dzieło kontynuował jego syn Wincenty Konstanty. W 1834 r. otworzył sklep z wyrobami ze srebra, plateru i brązu. Fabryka „Norblin i Spółka” szybko zyskała uznanie zarówno w Królestwie jak i Cesarstwie.
W 1865 r. fabrykę wykupił syn Ludwik i córka Albertyna, która rok wcześniej poślubiła złotnika Augusta Teodora Wernera. Oba zakłady połączono. W 1882 r. spółka zakupiła wytwórnię platerów Braci Buch. W 1893 r. „Norblin i Spółka” – Bracia Buch oraz “Temler i Spółka” utworzyło spółkę akcyjną pod nazwą “Towarzystwo Akcyjne Fabryk Metalowych Norblin, Bracia Buch i T. Werner”. Odtąd nastąpił szybki rozwój zakładu.
W latach I wojny światowej część maszyn wywieziono do Rosji. W 1918 r. wznowiono produkcję. Podczas bombardowań niemieckich w 1939 r., część zakładu została zniszczona, a część budynków podpalili i wysadzili okupanci po upadku Powstania Warszawskiego w 1944 r. Po wojnie, aż do połowy lat ’70, na terenie odbudowanych zakładów działała Walcownia Metali Nieżelaznych „Warszawa”.
Choć słynnych zakładów już nie ma, wchodząc w bramę ul. Żelaznej wkracza się w świat jak z dawnej fotografii; stare hale, brukowane uliczki, wąskie szyny... W tym niezwykłym otoczeniu działają obecnie: Muzeum Przemysłu, Muzeum Drukarstwa oraz Teatr „Scena Prezentacje”. W jednej z hal prezentowane są stare samochody.
Dziś słynne wyroby Zakładów Norblina można obejrzeć na niewielkiej wystawie poświęconej tradycjom fabryki.
ul. Żelazna 51/53
Firmę „Norblin i Spółka” założył w 1820 r. wraz ze wspólnikiem V. Zierem – Jan Konstanty Norblin. W pracowni Norblina wyrabiano wykwintne platery, srebra i ozdoby stołowe. Po śmierci Jana Konstantego (1828 r.) dzieło kontynuował jego syn Wincenty Konstanty. W 1834 r. otworzył sklep z wyrobami ze srebra, plateru i brązu. Fabryka „Norblin i Spółka” szybko zyskała uznanie zarówno w Królestwie jak i Cesarstwie.
W 1865 r. fabrykę wykupił syn Ludwik i córka Albertyna, która rok wcześniej poślubiła złotnika Augusta Teodora Wernera. Oba zakłady połączono. W 1882 r. spółka zakupiła wytwórnię platerów Braci Buch. W 1893 r. „Norblin i Spółka” – Bracia Buch oraz “Temler i Spółka” utworzyło spółkę akcyjną pod nazwą “Towarzystwo Akcyjne Fabryk Metalowych Norblin, Bracia Buch i T. Werner”. Odtąd nastąpił szybki rozwój zakładu.
W latach I wojny światowej część maszyn wywieziono do Rosji. W 1918 r. wznowiono produkcję. Podczas bombardowań niemieckich w 1939 r., część zakładu została zniszczona, a część budynków podpalili i wysadzili okupanci po upadku Powstania Warszawskiego w 1944 r. Po wojnie, aż do połowy lat ’70, na terenie odbudowanych zakładów działała Walcownia Metali Nieżelaznych „Warszawa”.
Choć słynnych zakładów już nie ma, wchodząc w bramę ul. Żelaznej wkracza się w świat jak z dawnej fotografii; stare hale, brukowane uliczki, wąskie szyny... W tym niezwykłym otoczeniu działają obecnie: Muzeum Przemysłu, Muzeum Drukarstwa oraz Teatr „Scena Prezentacje”. W jednej z hal prezentowane są stare samochody.
Dziś słynne wyroby Zakładów Norblina można obejrzeć na niewielkiej wystawie poświęconej tradycjom fabryki.
